Tips van en voor ouders

Samen voorbereiden met je kind
Mijn zoon (17 jaar) wilde zelf gaan vliegen. Ik dacht echt “Dat kan hij niet!” We hebben samen uitgezocht wat daar allemaal bij komt kijken, wat de risico’s zijn en hoe hij dat kan regelen. Het was heel spannend, maar hij heeft het gedaan. Ik was zo trots op hem!
Het kan spannend zijn om je kind zelf op pad te laten gaan of alleen met het OV te laten reizen. Als je samen met je kind dit voorbereid, weet je kind wat hij moet doen en heb je zelf meer rust dat het hem gaat lukken.

Tips
• Maak samen een stappenplan: wat moet hij eerst doen, wat daarna, waar kun je dat vinden, wie kun je om hulp vragen, hoeveel tijd heeft hij enz. Hoe gedetailleerder je de activiteit doorneemt, des te duidelijker wordt wat hij allemaal tegen kan komen.
• Laat je kind zelf bedenken hoe hij het wil aanpakken en bespreek de voor en nadelen van zijn idee.

Laat zien op welke manier het wel kan!
School zag het niet zitten dat mijn dochter mee zou gaan met het schoolkamp van groep 8. Met haar rolstoel zou dat niet mogelijk zijn. Ik ben gaan praten met de leerkracht en heb verteld wat Anissa allemaal zelf kan. Dat gaf al veel duidelijkheid. Ook hebben we gekeken of er niet een of twee klasgenoten/vriendinnen haar bij toerbeurt konden helpen. Die vriendinnen vonden dat superleuk. Het lukte niet om met alle programma onderdelen een oplossing te verzinnen, maar Anissa was zo blij dat ze toch mee kon, dat ze het ook niet erg vond om op sommige momenten een andere activiteit te doen of bij de juf te blijven.
Soms is het voor leerkrachten of andere ouders moeilijk om te bedenken of in te schatten wat je kind wel en niet kan of vindt men het een hele verantwoordelijkheid om je kind mee te laten doen bij een uitstapje of verjaardagsfeestje. Bespreek met school of ouders wat het programma is en kijk samen op welk manier je kind mee kan doen of welke aanpassingen er nodig zijn.

Tips
• Vaak hebben kinderen zelf ook veel ideeën op welke manier zij mee kunnen doen. Betrek dus je kind erbij.
• Ga eventueel mee met het uitstapje of het verjaardagsfeestje om ouders of leerkracht te laten zien hoe het voor jouw kind het makkelijkst is.

Laat los!
Ik wilde heel graag onze dochter Lique leren fietsen, zodat ze gewoon mee kon doen met haar vriendinnen. Helaas lukte het niet. Ik werd ongeduldig en gefrustreerd en voor Lique was het geen succeservaring. Toen heb ik het maar losgelaten. Het mooie was dat vervolgens haar vriendinnen haar stimuleerden om het toch te proberen. Samen met de fysiotherapeut in het revalidatiecentrum heeft ze het toen opgepakt. En met succes! Ze kan nu fietsen.
Het kan soms lastig zijn om in te schatten waarom iets niet lukt, maar je eigen frustratie en ongeduld kunnen een averechts effect hebben. Als ouder zit je er dan te dicht op.

Tips
• Laat je kind op haar eigen manier een vaardigheid ontwikkelen. Dat kan natuurlijk niet altijd, maar kinderen zijn vaak slim en handig genoeg om hun eigen weg te vinden om het zelf te doen. Vertrouw daar op.
• Je kind moet ook gemotiveerd zijn om een moeilijke nieuwe vaardigheid te willen leren. Vraag je kind wat zij belangrijk vindt en waarom ze iets wel of niet wil leren op dit moment. Mee kunnen doen met leeftijdgenoten is vaak een belangrijke motivatie. Het helpt als vriendinnen willen helpen of ondersteunen om iets ook daadwerkelijk te leren.
• Vaak hebben deskundigen in het revalidatie team tips, trucjes en kleine aanpassingen die het voor je kind makkelijker maken om een vaardigheid te leren. Schakel ze in! Ook als je denkt dat je kind het op de ‘gewone’ manier moet kunnen doen.
• Soms wil je als ouder te graag je kind iets leren en dat voelt je kind. Juist een professional kan dan beter dit overnemen, zodat de relatie met je kind goed blijft.

Betrek school of club bij het zoeken naar een oplossing!
De klasgenoten van mijn dochter wilden haar niet helpen om de boeken uit haar kluisje te halen. Susan raakte geïrriteerd en werd thuis boos. Ik voelde me als ouder machteloos , omdat ik het niet voor haar kon oplossen. Samen hebben we toen een gesprek gehad met haar mentor. Het bleek heel simpel te zijn om een kluisje te regelen op een andere hoogte, zodat Susan er zelf bij kon. Dat maakte haar gelijk veel zelfstandiger. Door dit gesprek werd de mentor zich ook bewust dat Susan soms hulp nodig had. Susan gaf aan dat ze het heel vervelend vindt om hulp te vragen als daar steeds gedoe door ontstaat, maar ze wil ook geholpen worden als ze het zelf kan. De mentor heeft toen in een klassengesprek, waar Susan natuurlijk bij was, besproken wat er speelde. Het bleek dat Susan pas heel laat om hulp vroeg voor haar boeken en dat de klasgenoten niet steeds te laat wilden komen voor de les, maar haar eigenlijk wel wilden helpen. Daarna was het heel makkelijk om afspraken te maken hoe Susan zelf, op tijd, hulp zou vragen.
Als ouder weet je niet altijd wat er allemaal meespeelt als je kind met een verhaal van school of sportclub thuis komt. Ook heb je geen zicht op de mogelijke oplossingen. Zoek daarom de samenwerking. Voor een leerkracht of trainer is vaak niet duidelijk wat je kind wel en niet zelf kan.

Tips
• Betrek je kind in het gesprek. Laat hem zelf vertellen wat er speelt. Vaak hebben kinderen en jongeren zelf ideeën waar je zelf niet op komt, want zij kennen de situaties waar het om gaat het beste. Ook leert je kind zo om het gesprek aan te gaan en kan de volgende keer zonder je hulp naar de trainer of leerkracht stappen.
• Wees niet verwijtend naar school of club, maar vraag om samen te zoeken naar mogelijkheden.
• Geef inzicht in wat je kind wel en niet zelf kan of laat je kind dat zelf vertellen. Iedere beperking is anders en dat maakt het moeilijk voor een buitenstaander om goed in te schatten hoe het voor jouw kind is.

Vraag andere mensen om hun mening!
Wij vroegen ons af of onze zoon van 18 jaar (begeleid) zelfstandig kon gaan wonen. Zelf zei hij ‘Leuk, dat kan ik!’. Op school vonden ze hem echter emotioneel daar nog te jong voor. Wij hadden twijfels en realiseerden ons dat we het ook moeilijk vonden om hem los te laten en dat onze mening daardoor werd beïnvloed. We hebben toen verschillende mensen die hem goed kennen om hun mening gevraagd. Dat was heel bijzonder, want andere mensen zien dingen die jij (nog) niet ziet. Je kind kan soms meer (aan) dan je denkt. Dat gaf ons het vertrouwen dat hij het kan. Hij woont nu zelfstandig en we zijn allemaal blij met deze keuze.
Soms zit je in een bepaald patroon met je kind: je doet al heel lang bepaalde dingen voor hem. Het blijft je kind die jouw zorg nodig heeft. Soms zijn het dan andere mensen die je er op kunnen wijzen wat hij zelf kan of hoe zelfstandig hij eigenlijk is.

Tips
• Vraag mensen in je omgeving eens hoe zij naar je kind kijken of betrek ze bij een keuze. Kies daarvoor mensen waar jij vertrouwen in hebt en die geen partij zijn of belang hebben bij de te maken keuze.
• Ook je kind kan ‘door de bril van een ander kijken’. Vraag hem: ‘Als ik je leerkracht vraag hoe zelfstandig je bent op school, wat je allemaal zelf doet, wat zal je leerkracht dan antwoorden?’ je zult versteld staan hoe goed een kind dat kan vertellen.